walang pamagat
WALANG PAMAGAT
~maliban sa hatak ng aking asawa~
ngayong gabi
hinikayat kong tabihan
ako ng aking kabiyak
upang basahin niya
personal, ang aking sulat
tulang para sa kanya
matapos ang reklamong
kumpleto ang sahog
ng aking tula
ngunit panis ang ulam
hain sa kanya
“dito ka” sabi ko lang
antabayanan ang titik
hanggang mabuo ang pag-ibig
sa tulang alay sa iyo
ngayong taglamig.
hindi sya umimik
hinila ako’t sinabing
“tabihan mo ako,
ang tula’y nasa akin
habang katabi mo.”
Leave a comment