walang pamagat

WALANG PAMAGAT

~maliban sa hatak ng aking asawa~

ngayong gabi

hinikayat kong tabihan

ako ng aking kabiyak

upang basahin niya

personal, ang aking sulat

tulang para sa kanya

matapos ang reklamong

kumpleto ang sahog

ng aking tula

ngunit panis ang ulam

hain sa kanya

“dito ka” sabi ko lang

antabayanan ang titik

hanggang mabuo ang pag-ibig

sa tulang alay sa iyo

ngayong taglamig.

hindi sya umimik

hinila ako’t sinabing

“tabihan mo ako,

ang tula’y nasa akin

habang katabi mo.”

Leave a comment