HagimU

Kumbakit Laging Kangkarot sa Finish Line ang mga Atleta ng Pag-ibig

dahil ang arena ng daigdig ay namimili
ng mga atletang may pakpak ang budhi
suot nila ang Adidas ni Merkuryo
at humamarurot sila sa unang putok
walang pabigat sa dibdib, walang alalahaning
tatamaan sila ng kidlat mula sa setro ni Zeus
dahil higit pino ang buhanging tinatakbuhan
kaysa sa bundok-batuhang patungo sa diyos
sino ang mag-aakalang sa pagtakbo ng walang humpay
maikukwintas ng mga atleta ang gintong lantay
iyan kasi ang premyo sa takbuhan ng buhay
ang batas: huwag kang lilingon, bawal ang awa
hindi nababagay sa ganitong larangan
ang pinipitik ng konsensya’t pandama
walang dalawang nagwawagi sa dangal ng isa
at ang medalyon ng pagod ay sansaglit lamang
may tuntunin kasi ang ginhawa’t pananaig:
sa makinis na daan naroroon ang adbentyur
may kiliti ang pagtakbo sa mga asbestos
uhaw kasi silang mga atleta ng mundo
at sa paghahanda sa dulo ng karera
nagtatanim sila ng kalyo sa dibdib
may droga ng manhid, may turok ang pintig
sa bigat ng pagdama, sa kulo ng tiyan
sa pilak at ginto, sa taginting ng pangalan
makapangyarihan sila ngayong tumatakbo
dahil baluti nila ang armor laban sa kamatayan
sino pa ang magsasabing may batong tatalab
sa maitim nilang talampakan?

Laging huli’t talunan ang atletang may panimdim,
walang nakapipigil sa manlalarong sugapa
sa anestisya ng budhing itim.

Ika-2 ng Enero 2011
(ang aking unang tulang-subok sa taong ito)

from: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=1381906006273&set=a.1372515491516.45949.1790662212